در روز یکشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۰ خبرنامه گویا اقدام به انتشار مطلبی در رابطه با دستگیری تعدادی فاحشه ایرانی در کوالا لامپور کرد.
فارغ از محتوای خبر اینکه روزنامه سان به عنوان منبع خبر ذکر شده بود حس کنجکاوی مرا تحریک کرد که اصل خبر و نحوه پوشش آن را در روزنامه سان ببینم. روزنامه سان یک روزنامه انگلیسی زبان و رایگان است که صبح ها در بسیاری از اماکن عمومی نظیر ایستگاه های مترو و ... توزیع می شود. این روزنامه سابقه چندان خوبی در پوشش اخبار ایران و ایرانیان مقیم مالزی ندارد. همین روزنامه است که تمام دستگیری های ایرانیان به جرم حمل و قاچاق مواد مخدر را با بزرگ نمایی و با تیتر های بزرگ منتشر می کند و کار را بدانجا رساند که بارها ایرانیان و حتی مسوولان سفارت به اینگونه حرکات روزنامه سان اعتراض کردند. اینبار می خواستم ببینم که این مطلب چگونه پوشش داده شده.
مطلب را که مربوط به روز ۳۱ ژانویه بود در سایت روزنامه یافتم. با کمال شگفتی دیدم که این مطلب بسیار ملایم تر از مطلبیست که توسط خبرنامه گویا منتشر شده. فارغ از اینکه در ترجمه خبر مشکلاتی وجود دارد، نکاتی که از حجم این درد می کاهد به کلی حذف شده است. این برایم تعجب برانگیز بود که یک رسانه فارسی زبان وطنی! اینگونه مطلب را تند تر و دردناک تر کند. به گفته پلیس مالزی این اولین بار بوده که از این قبیل انسانها با ملیت خاورمیانه ای دستگیر شدند. همچنین به نظر نمی رسد که دستگیری ایرانیان ربطی به موضوع قاچاق انسان داشته باشد چرا که طبق منبع اصلی خبر ۲۱۸ نفر در سال ۲۰۱۰ و ۴۷۱ نفر در ۲۰۱۱ در موضوع قاچاق انسان دستگیر شده اند و این رقم با ۱۲ هزار نفر در هر سال قابل مقایسه نیست و همچنین همانطور که در ابتدای خبر منبع اصلی آمده خاورمیانه ای ها به دلایل تحصیلی و یا توریستی به مالزی می آیند و بعد اقدام به این فعالیت ها می کنند برای کسب درآمد! من با افرادی برخورد داشته ام که برای امرار معاش و هزینه تحصیل اقدام به خود فروشی می کردند. اما از نظر منطقی هم وقتی که شما نیازی به ویزا برای ورود ندارید و به محض ورود به مالزی اجازه اقامت ۳ ماهه دریافت می کنید پس دیگر صحبت از قاچاق انسان برای خودفروشی جز شور کردن آش معنای دیگری ندارد.
در مورد روسپی گری در مالزی صحبت به درازا می کشد اگر اینجا شرحش دهم پس به این موضوع در زمانی دیگر خواهم پرداخت. اما نکته ای که قابل توجه آمد در این بین دستگیری حدود ۱۲ هزار نفر در سال ۲۰۱۰ و همین حدود در سال ۲۰۱۱ توسط پلیس مالزی بود. اگر عزم جدی برای این کار وجود داشته باشد خیلی راحت تر از این حرفها می توان این بساط را جمع کرد اما به نظر نمی رسد که این عزم در میان دولت مردان مالزی باشد. هرچه که باشد این یکی از راه های جذب گردشکر است. بارها دیده ام که پلیس مالزی در همان مناطقی که در خبر نامبرده شده هجوم آورده و تعداد زیادی از زنان و دختران را سوار بر کامیون های قفس دار کرده و با خود برده و با کمال تعجب می دیدم که همان افراد ۲-۳ روز بعد فعالیت خود را از سر می گرفتند. ظاهرا پلیس مالزی بیشتر به دنبال افرادیست که بدون پاسورت در مالزی هستند تا برخورد با روسپی ها.
اگر فرصتی دست بدهد در مورد خیابان بوکیت بینتنگ (Bukit Bintang) و جو و حال و هوایش خواهم نوشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر