۱۳۹۰ دی ۲۳, جمعه

ایرانیان در مالزی

به واسطه سهولت سفر، دانشگاه های با کیفیت قابل قبول و اخذ پذیرش نسبتن آسان از آنها و البته آزادی های نسبی که در مالزی برای ایرانیان هست تعداد زیادی ایرانی در مالزی اقامت دارند و یا به مالزی به عنوان گردشگر سفر می کنند.
آمار خیلی دقیقی از ایرانیان مقیم مالزی در دست نیست. برخی از آمار بیش از ۱۶۰ هزار ایرانی مقیم مالزی که ۳۰ هزار تن از آنها دانشجو هستند سخن به میان می آوردند. اما به راستی رقم خیلی دقیقی از ایرانی ها در دست نیست.
شاید بتوان از تعداد زیاد سوپر مارکت ها و رستوران های زیاد ایرانی که در بیشتر شهر های اطراف کوالا لامپور - پایتخت مالزی - جمعیت تقریبی ایرانیان را برآورد کرد و پی به جمعیت انبوه آنها برد.
چیزی که مشخص هست جمعیت بالای ایرانیان است که در بعضی از شهرها و مناطق بسیار چشمگیر هست. به گونه ای که گاهی شما احساس نمی کنید که در کشوری غیر از ایران هستید. به قول دوستی گاهی فکر میکنی که در خیابان ولیعصر تهران در حال قدم زدن هستی که تعدادی خارجی هم در آن هستند!
در مجموع به نسبت کشور های دیگر خیلی در مالزی احساس غربت نمی کنید. از هر رنگ و تفکری که باشید، همفکرتان را پیدا می کنید. جوامع ایرانی زیادی در مالزی هست که بیشتر آنها سازمان یافته نیست و ساز و کار مشخصی ندارند. اگر اهل سیاست باشید جوامعی مانند رسام مالزی - راه سبز ایرانیان مالزی - از معدود جوامع سازمان یافته مالزی هست. در مورد گروه های موافق دولت ایران خیلی چیزی نمی توان مطرح کرد برای اینکه آنها به راحتی در ایران در حال فعالیت هستند و خیلی نیاز به این گونه فعالیت ندارند. اما جوامع مذهبی خودشان را هم دارند که بخش اعظمی از آن به کمک سفارت ایران در مالزی و رایزنی فرهنگی برگذار می شود. هر چند که گروه های دیگر که تمایلی به شرکت در آن برنامه ها ندارند برای خود برنامه های مشابهی برگذار میکنند مانند مراسم سخنرانی در ماه رمضان و شب های قدر که در مقابل برنامه های سفارت هست (البته نه به این معنا که برای مقابله با آن ترتیب داده شده، بلکه از این جهت که خط فکری این دو گروه با هم تفاوت دارد). اگر اهل اینگونه برنامه ها نباشید به راحتی می توانید از برنامه های مفرحی که در بسیاری از رستوران ها ترتیب داده می شوند شرکت کنید. حتی گاهی با برنامه های با عناوینی مثل پرشین نایت (Persian night) و یا پرشین نایت کلاب (Persian night club) مواجه می شوید. که مورد توجه تعداد زیادی از ایرانیان است. این نایت کلاب ها مثل همه نایت کلاب های سراسر دنیا هست با این تفاوت اندک که همه ایرانی هستند و همزبان. در همه آنها ساز و آواز و رقص در کنار انواع نوشیدنی ها اعم از الکلی و غیره الکلی هست که جمعیت اغلب جوان برای تفریح بدین گونه مکان ها می روند.
نکته دیگری که هست نشریات فارسی زبان موجود در مالزی هست که همه گی به صورت رایگان در مراکز ایرانی در دسترس هست. نشریاتی که با تبلیغ ارتزاق می کنند و بعضن اطلاعات خوبی در اختیار شما می گذارند. بسیاری از ایرانیان از مطالب و همچنین تبلیغاتی که در آنها هست استفاده می کنند.
همه اینها یک سری از اطلاعات کلی بود که در مطالب بعدی کاملتر و به جزییات برخی از آنها اشاره خواهد شد.

۱۳۹۰ دی ۲۱, چهارشنبه

سر آغاز...

مدتها بود که نمی نوشتم! زندگی در جریان بود و گرفتاری هایش و شاید گرفتاری هایم قلم را از دست دور کرده بود. هرچند که گه گاهی این وصال ممکن می شد و چند خطی کاغذ را سیاه می کرد. اما هیچ گاه دنباله دار نشد. و روزگار می گذشت و کرشمه ها داشت برای خودش...
پرانتزی باز شد در میانه راه؛ بسان پرانتزی که در میان سخن گشوده می شود. فرصت شمردمش تا رنجش آسوده تر شود و سختی راهش هموار تر.
می خواهم در قالبی نو بنویسم برای خودم. در قالب خاطرات و تجربیات از یک سفر و یا بهتر بگویم از زندگی در جایی به کلی متفاوت از آنچه پیش از این داشتم. قصد دارم تجربیات و مشاهدات خود را از دید یک ایرانی در مالزی بنویسم و اگر موردی پیش آمد عکسی و یا فیلمی از آن منتشر کنم.
به دو دلیل شاید این کار را می کنم؛ یکی برای خودم و برای ثبت خاطراتم و یکی دیگر برای هر کسی بخواهد که بخواند.
شاید آنچه می نویسم به کلی متفاوت باشد و شاید در هیچ جای دیگری نقل نشده باشد. قصد ندارم بند محدودیت به پای نوشته ها بزنم. می نویسم هر آنچه را که در نظرم هست بی هیچ قید و بندی. هیچ ادعایی ندارم که این نوشته ها خود حقیقت و واقعیت هست نه فقط همه را از دید خود و از استنباط خود می نویسم.
همین!